حساسیت به رنگ‌ها پارچه

رنگ‌هایی که به مواد ساخته شده می‌زنند به مراتب بیشتر از خود مواد موجود در پارچه موجب بروز حساسیت و تحریک پوست می‌شود. رنگی که بیش از همه موجب بروز درماتیت می‌شود از گروه رنگ‌های پودری نوع آزو یعنی رنگ‌های آبی و آنتروکینون است.

یک علت مهم این موضوع این است که رنگ‌ها با پیوند گسستنی به الیاف و مواد موجود در پارچه می‌چسبند و به راحتی با کشیده شدن روی پوست از سطح پارچه کنده می‌شوند و به سطح پوست می‌چسبند.

در الیاف برخی از لباس‌های بانوان از نوعی رنگ آبی به نام آبی پلی‌استر ۱۰۰ درصد و آبی استات ۱۰۰ درصد استفاده می‌شود که انواع مشکی، سبز و بنفش آن هم وجود دارد.

در لباس‌های آقایان از رنگ‌های سفید، خاکستری و بژ استفاده می‌شود که کمتر موجب بروز حساسیت می‌شود.رنگ‌های موجود در لباس‌های بانوان موجب بروز اگزما می‌شود که در موارد زیادی مزمن می‌شود.

بسیاری از پژوهشگران، حساسیت پوست را به لباس‌های ضد آتش و حرارت گزارش کرده‌اند که علت این موضوع، ماده‌ای‌ است به نام تریس و در برخی موارد از اگزمای مزمن که به سختی هم درمان می‌شود، حساسیت به رنگ قرمز پایه موجود در لباس‌های ضدآتش گزارش شده است.

یکی از موارد شایع مشکلات پوستی به علت مواد موجود در لباس، حساسیت به نیکل است. نیکل بیشتر به شکل دکمه در لباس‌های اسپرت مانند شلوار و بلوزهای جین وجود دارد.

پیش از ساخته شدن لباس‌های جین در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، حساسیت به نیکل بیشتر در ناحیه بستن کمربند مشاهده می‌شد. مواد شیمیایی دیگر که موجب بروز حساسیت پوستی می‌شوند شامل موادی است که در صنایع تولید کفش و کمربندهای چرمی‌ به کار می‌روند، مانند رنگ‌ها، کرومیوم و فرمالدئید و فرآورده‌های چسب که در این صنایع استفاده می‌شود.